Zonnen in Peru

Twee weken geleden moest ik even de grens over bij Peru. Gelukkig ging de grensovergang van Ecuador en Peru makkelijk en snel. Vanuit de jungle ging ik via Macas naar Cuenca waar ik een dagje ben gebleven. Ik sliep in een hostel en ontmoette daar twee reizigers waar ik mee ging eten. Ik voelde me weer even een toerist. Cuenca is een hele mooie oude stad. Ik kende het dan al wel, maar het was wel leuk om er weer door te lopen. In de nachtbus ging ik naar Peru.We kwamen om 2.00 uur bij de grens aan waar we in één gebouw een uitgaande stempel voor Ecuador kregen en een balie ernaast een ingaande stempel voor Peru. Heel makkelijk dus. De bus wachtte op ons en daarna reden we door naar Máncora. We kwamen om 5.00 uur aan en konden geen enkel hostel in. Ik zocht samen met een duits meisje en twee canadese jongens een plek om te verblijven. We moesten even op straat wachten en konden om half 7 ergens in. Eerst maar even geslapen en later in de ochtend naar het strand gegaan.
Wat een verschil met Cuenca, het was hier heerlijk warm en de zon scheen. Ik heb heerlijk genoten aan het strand, maar na twee dagen had ik er ook wel weer genoeg van. Ik ging weer in een nachtbus terug naar Ecuador en ik was nog wel een beetje zenuwachtig of ze me het land wel in zouden laten. Ik had namelijk op internet gelezen dat je echt maar 6 maanden per kalanderjaar in Ecuador kan verblijven. Maja, er worden zoveel verschillende dingen gezegd. En gelukkig ging het nu dus ook weer heel makkelijk en kreeg ik zo mijn stempel om nog drie maanden langer te blijven. Om 10.00 uur kwam ik Cuenca aan en ging ik gelijk door met de bus naar Macas. 5 minuten nadat ik daar aankwam, ging er een bus richting Puyo en dus ging ik maar in één keer door. In Simon Bolivar stapte ik uit. Het was ondertussen al 19.00 uur en er ging dus geen bus naar Chico Copataza. Ik vroeg aan iemand uit Simon Bolivar of hij mij naar huis kon brengen. Voor 8 dollar deed hij dat. En zo kwam ik moe van de reis weer aan.

De volgende dag moest er weer gewerkt worden. We gingen met zijn allen een vijver bij Narcissa graven. Het was wel weer lekker om hard te werken. Verder hebben we weer elke dag met de vrijwilligster gewerkt. Één dag gingen we in Sucre fruit plukken. Julia en ik moesten met een grote volle zak weer naar huis lopen. Pff en dat was een half uur lopen. Jaaa we zijn wel sterke vrouwen.
Verder hebben we nog een dag tubing gedaan op de rivier. Nadat het veel had geregend en de rivier dus hoger stond, konden we op een grote opgeblazen binnenband de rivier op. Poeh die was echt heel ruig. Het was echt zoo gaaf! klotsend, golvend water door de grote stenen die erin lagen en daardoor was het nog wel een beetje gevaarlijk ook. Adrenaline kick dus.
Dinsdag ging Julia weer weg en gingen wij diezelfde dag naar een broer van Ramon. Hij woont in een andere communitie die iets minder makkelijk te bereiken is. De weg ernaar toe was hobbelig door de stenen en het laatste stuk moesten we lopen. Na dik een uur lopen door de prachtige jungle kwamen we bezweet aan. Dit gebied is nog maar een paar jaar bewoond en daardoor is het nog de echte ongerepte jungle zoals het hoort te zijn. Er is hier dus ook geen elektriciteit, al had zijn broer wel een generator.
We kregen ontbijt en gingen later larven zoeken. Na een heel eind lopen kwamen we bij een omgepakte boom aan. Deze werd in kleine stukken gezaagd en gekapt en vervolgens konden we met machetes stukken loskappen om de larven te zoeken. De kleintjes vond ik niet zo lekker, maar de groten wel. Er waren echt ontzettend veel en dus namen we een hele boel mee naar huis. Op de terugweg regende het hard. We kwamen twee grote gevaarlijke slangen tegen. Één mooie groene waar wel een tegengif voor is als hij je bijt en een dodelijke bruine. Jaime doodde ze en zo konden we weer rustig verder lopen. De volgende dag gingen we weer terug naar huis.


Voor foto’s zie onderstaande links

http://www.picturetrail.com/elviraeefting5
http://www.picturetrail.com/elviraeefting4
http://www.picturetrail.com/elviraecuador2012