Het was weer mooi

We hebben een geweldige tijd gehad in Nederland. De twee en halve maanden vlogen voorbij. Ray was ziek tijdens de heenweg, maar had gelukkig nog redelijk wat geslapen. Ook de tandjes kwamen door, moest wennen aan het klimaat en het tijdsverschil, dus de eerste week was echt even aanpassen. Hij kwam dan maar lekker tussen ons in bed. Daarna moesten we hem dat weer afwennen, maar na een tijdje sliep hij goed alleen in zijn bedje.

Jorge vond Nederland heel mooi. Alles is netjes en geordend volgens hem. Toen we vanaf Schiphol reden viel hem al op dat er hier veel nieuwe auto’s zijn. Heel verschil met Jipijapa natuurlijk. Ook al sprak hij geen Nederlands en weinig Engels, hij ging toch af en toe alleen op stap en redde zich prima. Samen hebben we ook leuke uitstapjes gemaakt. Van de Drentse hunebedden en Veenpark, tot Den Haag, Madrid en meer. Het rustige Valthe is heel wat anders dan het drukke, lawaaïge Jipijapa haha, maar ook hier hebben we ons vermaakt.

We hebben het ook erg getroffen met het weer. Alleen de eerste twee weken was het koud (voor ons). Jorge ging begin mei alweer terug. Ray en ik konden nog even langer genieten van de tijd in Nl. En de familie kon genieten van Ray. Want het was voor mij wel handig dat ze af en toe gingen oppassen, maar voor hun natuurlijk geweldig. Ray heeft in de laatste maand zelf leren zitten en staan. Hij zetten ook al wat stapjes vasthoudend aan de rand van de box.

We hebben weer familie en vrienden gezien, wat verjaardagen meegemaakt en als kers op de taart de bruiloft van Elroy en Marieke meegemaakt. Daarvoor bleven we ook wat langer. Het was geweldig mooi!

Het afscheid was weer wat zwaarder, omdat de familie ook Ray moest zien vertrekken. Het is ook zo dubbel, want ik wilde graag weer naar Ecuador, maar ook Nederland nog niet verlaten. Moeilijk moeilijk.
De terugvlucht viel gelukkig heel erg mee. We vlogen overdag en ik was bang dat Ray vervelend zou gaan doen, omdat hij zo beweeglijk is. We hadden een mooi plekje met ruimte voor ons, dus daar kon hij zitten spelen en slapen. Ik moest hem dan wel eerst in slaap sussen in de draagzak maar dat ging goed. Na een lange 14 uur met tussenstop in Quito, kwamen we vermoeid aan en stond Jorge ons in Guayaquil op te wachten. In de auto sliepen Ray en ik al snel. Nu moet hij hier weer wennen en valt hij niet weer vanzelf in slaap. Hopelijk gaat dat na een paar dagen weer goed.

Het was super en hopelijk kunnen we gauw eens terugkomen.