Chicha, chicha, chicha

Zo, dat was weer een week vol jungle avonturen. Alles was deze week anders en eigenlijk leuker. De hele week stond in het teken van het drie daagse feest. Tjah en daar hoort dus chicha bij. Nelva (de moeder) woont nu in het feesthuis om daar continu chicha te maken en een oogje in het zeil te houden. Alle maaltijden werden hier dan nu ook gemaakt, dus we aten elke keer in het feesthuis. De andere weken kookten Ryan en ik meestal en nu Nelva kookte, betenkende dat veel yuca, platano (harde banaan), vis en vlees uit de jungle. Ik heb alles geprobeerd en het viel nog best mee. Alleen het hoofd van de guatusa was niet zo lekker en het is ook niet zo smakelijk als er nog haren op het vlees van de guanta zit.
Wat ook anders was, is dat er een aantal dagen geen elektriciteit was. Dus vanaf 6 uur zaten we in het donker te eten, opzich best gezellig. Tjah en de douche en wc deden het ook niet, maar dat was niet erg, want ik gebruik toch de waterval en de gat in de grond.

Ryan was het hele weekend weg, dus ik kon alleen met de rest werken. Zaterdag ging ik met een andere vrouw yuca halen, pellen, koken, pletten en kwauwen. In de middag hebben we kommen voor de chicha beschilderd. Zondag dacht ik niet te hoeven werken, maar nadat ik mijn kleren had gewassen in de rivier werd ik door kleine Nelva (cohter van Fabian) geroepen. Samen met haar en Ramon moesten we yuca halen. Hierna waren we alweer vrij en ging ik met Ramon naar de voetbalwedstrijd in de communitie. Leuk, maar niveau is niet zo hoog, haha. In de middag waren twee nieuwe vrijwilligers gekomen. één van de vrouwen was hier al eens eerder geweest.
We gingen met de vrouwen chicha maken en hadden een gezellige avond.

Maandag werden we om 4 uur uit bed getrommeld, want het was de eerste feestdag. Feest is hier alleen wel even iets anders. Met slaperige koppies liepen we in het donker naar het feesthuis voor het ontbijt en werden onze gezichten beschilderd (blijft een paar dagen zitten). Er kwamen later al meer mensen en wij vrouwen moesten chicha serveren. Met een pannetje chicha loop je rond en geef je aan alle gasten, met een klein kommetje chicha. Om de beurt drinken ze dus uit dezelfde kom.
Hierna moesten we brandhout halen. Zwaar werk, maar wel leuk, omdat iedereen mee hielp. Ik heb deze week dan ook nog nooit zo vaak mensen uit de communitie gezien. Na het zware werk, gingen we weer chicha serveren en even later liepen we naar het andere feesthuis. Naast onze familie is er namelijk nog een hostfamilie voor het feest. Het is soort wedstrijd waarbij het gaat om de meeste gasten, het meeste brandhout en straks in december gaat het erom welke familie het meeste wildevlees tijdens de 4 daagse jacht heeft.
Wij dronken nu dus bij de andere familie chicha en liepen we terug en moesten wij nu de gasten chicha serveren. En het gaat er dus ook om dat je zoveel mogelijk chicha serveert, zodat de gasten dronken worden.

Dinsdag werden we weer vroeg uit bed gtrommeld en om 6 uur liepen Tamasin (vrijwilligster) en ik naar het yucaveld. Gelukkig wist ik de weg nog. Met de volle manden yuca terug om weer met het chicha proces bezig te gaan. Lekker kauwen en spugen dus, haha. De mannen gingen ook yuca halen, maar zij gingen dit roosteren op vuur. Deze yuca blijft twee dagen onder bladeren liggen, zodat er schimmels opkomen. Hmm heerlijk en dan vervolgens erop gaan kauwen.
Ook deze dag gingen ze weer van het ene naar het andere huis lopen met de trommels om chicha te drinken en te serveren.

Woensdag was een normale dag, maar verandere in een rampdag. Nadat we yuca hadden gehaald en bezig waren met het maken van chicha, riep Manuel opeens ´Brand!´. De keuken van Mario´s huis aan de overkant stond in de fik. Snel erheen rennen, de deur intrappen en eerst alle spullen uit huis halen. De keuken is apart van het andere deel van het huis en hier waren nog niet zoveel vlammen. Snel de gaspotten eruit gehaald, want anders was het nog erger afgelopen. De rook was echt verschrikkelijk. Nadat het huis leeg was, gingen we heen en weer rennen met emmers water. Gelukkig kwam er even later hulp vanuit de communitie. De keuken is helemaal afgebrand en ook een kettingzaag heeft het niet overleefd! de tweede in korte tijd! Het is niet te geloven.
Na het blussen konden de vrouwen weer chicha aan de mannen serveren. Tjah ik vraag me dan toch af waarom de mannen het zelf niet kunnen pakken, maja cultuur hea.

één dag gingen Ryan en ik met Manuel kip (niet de vader, maar de man die in het huisje boven op de bult in de jungle woont) onkruid kappen. Na een tijdje begon het te regenen en konden we in zijn huis schuilen. Hier heerlijk in de hangmat in slaap gevallen. Later toch nog even cacaobonen geplant en toen naar huis om te eten. Na het eten chicha gemaakt en zo was het een relaxte dag.

Vrijdag was de derde feestdag, dus weer vroeg uit de veren. Het was nu de dag om de beschimmelde yuca te kwauwen, maar nadat ik een stukje had geprobeerd, kon ik echt niet meer. Gadverdamme. Ryan ging trommelen en ik glipte er met Ramon tussen uit naar huis toe. De hele groep die al vroeg in de ochtend naar het andere huis was gegaan, kwam later terug om bij ons chicha te drinken. Ik was nog thuis aan het relaxen en heb deze keer dus gemist. Besloot om later toch maar terug te gaan, anders zou Nelva nog boos op me worden. Het is een hardwerkende vrouw met ook een hard karakter. Ze mag af en toe wel iets vriendelijker proberen te zijn. Ben een beetje bang voor haar, haha. Met de hele groep gingen we weer naar het andere huis lopen en daar chicha drinken. Het is steeds maar een korte tijd dat we er zitten. De weg er naar toe is veel langer, pfff.
Hierna kwamen ze weer bij ons, dus we konden weer hard aan het werk met iedereen dronken voeren.
In de avond sloten we het af met muziek, bier en chicha. Er werd een generator opgehaald, zodat we kichwa muziek konden draaien en zo konden dansen. Hele gezellige avond gehad, maar realiseerde me ook dat het de laatste was. Tot het eind alleen met Ramon gedanst, die niet zo vrolijk was, omdat ik de volgende dag weg zou gaan. Hij vroeg me steeds om te blijven, maar dat ik echt niet mogelijk. Lastige situatie.

Vandaag ben ik dus met de bus naar Tena gegaan en heb afscheid genomen. Ik wil graag terug komen, maar dat zien we volgend jaar wel weer.
Eerst morgen raften met Ryan hier in Tena en dan via Papallacta naar Quito reizen. Drie december vlieg ik naar Peru. Hier ga ik waarschijnlijk een project met ondervoedde kinderen doen. Een nieuw avontuur dus.