afscheid nemen van de jungle

De laatste week ging heel erg snel en ik wilde eigenlijk niet weg. In de eerste week vroeg ik Ryan waarom hij hier voor de derde keer kwam, want toen zag ik het echt niet zitten. Maar nu vind ik het hier geweldig en wil zeker terug komen.

Vorige week zondag ging ik mijn verjaardag vieren. We waren eigenlijk vrij en zaten te denken wat we konden gaan doen, maar toen vroeg Ramon of we wilden helpen met het huis voor het feest in december te bouwen. Tjah, natuurlijk wilden we niet, ik ben jarig hoor!, maar we zeiden ja en gingen ons omkleden. Gelukkig kwam Cangrejo ons redden door ons mee te nemen naar de rivier om te gaan vissen. ´Elvira is jarig, dus dan hoeft ze niet te werken´. Inderdaad, goed idee, dus we gingen naar de rivier. De mannen gingen vissen vangen met de hand en met een harpoen en ik zat lekker te relaxen, prima verjaardag in de zon. Na het avondeten kwan de taart op tafel en ging iedereen voor mij zingen. De eerst hap moest ik nemen, zonder handen te gebruiken, hmmm. Gelukkig werd ik niet geslagen, deze traditie hebben ze hier denk ik niet. Wel gingen we bier drinken en dansen, top dag gehad dus.

Het werk ging goed deze week. We hebben niet zo heel veel gedaan. Onkruid wegkappen, planken hout tillen (dat voel je wel op je schouder), zand scheppen en palm vezels schoonmaken. Dit laatste was niet zo geweldig. Palmvezels groeien aan de boom en worden gebruikt om bezems van te maken. De man van het kippenhuis ging stukken eraf kappen en wij moesten het schoon slaan tegen een boom. De eerste paar is nog leuk om te doen, maar later is de lol eraf. Om 1 uur mocht ik gelukkig eten gaan maken, maar daarna moesten we weer verder. Pfff hele dag hetzelfde werk is niet zo fijn.
We hebben deze week na werktijd wel vaker chicha en bier gedronken en ik heb weer een larf gegeten, heerlijk haha.

Ik was nog steeds niet bij de waterval Chinimp tuna geweest, dus dat moest zeker nog gebeuren. We gingen donderdag dus eerst tabacco snuiven (is traditie voordat je naar een waterval gaat en voelt niet zo heel prettig in je neus) en toen een lange tocht door de jungle maken naar de waterval. Onderweg zag ik nog een gevaarlijke slang, die niemand anders opviel. gelukkig zag ik hem op tijd, want anders was ik er misschien wel op gaan staan. Ramon heeft de slang gedood en toen konden we weer verder.
We hebben ook nog een pauze genomen om te gaan zwaaien aan lianen. Deze keer knalde ik alleen tegen een boom aan, haha.
De tocht ging verder en we kwamen boven bij de waterval aan. We moesten een stukje door de waterval naar beneden lopen. Voorzichtig aan doen, maar was super cool. Daarna vanaf boven naar beneden in het water springen. Dit was hoger dan de eerste waterval waar ik de eerste week was geweest. Whoo super gaaaf! Om weer omhoog te komen, moesten we via een boomstam omhoog klimmen, weer voorzichtig aan doen dus. Ow het was hier echt zooo mooi. Ben blij dat ik dit voor de laatste week had bewaard.

Wat ook nieuw was deze week, was het werk op de laatste dag. We gingen met zijn allen bij het huis voor het feest werken. Bomen werden omgezaagd (met een gehuurde kettingzaag) en wij konden de planken naar het huis sjouwen. Hele warme dag, maar leuk omdat iedereen nu mee hielp. Tussendoor chicha drinken en relaxen. Later gingen de platen voor het dak erop en ik had verwacht dat ze wel een beetje wisten hoe het moest, maar ze waren aan het stuntelen. Uiteindelijk toch gelukt. Het was ondertussen al half 3 en om 4 uur kwam de bus. Ik moest dus snel eten, douchen en tas inpakken. Deze laatste dag heb ik ook nog een stuk aap gegeten, echt heel lekker.
Het was echt zo hectisch om alles snel te doen, hier kan ik echt niet tegen. Mijn tas was net ingepakt en kon amper afscheid nemen toen de bus al kwam.

Het afscheid vond ik wel moeilijk, omdat ik hier een leuke jongen heb ontmoet, Ramon, één van de zonen. Voordat ik op reis ging maakten ik al grappen over dat ik een leuke jungle man zou ontmoeten en daar zou blijven, maar nu is het ook echt gebeurd. Beetje lastig allenaal en mijn reis gaat gewoon verder. In de bus moest ik dan ook huilen. Wie weet kom ik nog terug...