Torewa
Door: Elvira
Blijf op de hoogte en volg Elvira
14 Februari 2011 | Bolivia, Rurrenabaque
In La Paz liep het een beetje anders dan ik wilde. Ik kwam in de ochtend aan en dacht te gaan mountainbiken. Door miscommunicatie ging het niet door. Ik had geen zin om nog een dag in La Paz te blijven, dus ging ik naar de bussen voor Rurrenabaque. Hmm geen bus vandaag. Er was wel één naar een plaatsje vlakbij en vanaf daar moest ik dan met de taxi naar Rurre. Doen dan maar. Een lange rit met onderweg mooie groene bergen, watervallen en de diepe afgrond! Oeh wat reden we dicht langs de rand (zonder railing), helemaal als we een andere bus passeerden. Ik heb de rit overleefd en zat om 6 uur in de ochtend met een stel anderen in de taxi.
Hier heb ik rondgevraagd naar de mogelijkheden voor vrijwilligerswerk. Beetje lastig allemaal, maar ging naar de communitie ´Torewa´. Eerst nog het feest hier beleefd. Er was een wedstrijd met traditionele bootjes en een optocht met diverse dansen.
In een boot werd ik naar Torewa gebracht. Ik verbleef bij een familie met 8 kinderen. De oudste dochter woont een huis ernaast met haar vriend. Daar kon ik slapen. De huizen zijn gemaakt van een soort rietstengels en de bladeren daarvan. Ik sliep op een stel houten planken, maar gelukkig had ik een luchtbedje mee. Er was geen elekstriciteit, geen schoon water, geen wc. Heb dus eerst een gat gegraven. De rivier wordt gebruikt als bad, wasmachine en bron voor drinkwater. Koken doen ze op vuur, ze verbouwen rijst, papaya, bananen en mais en de mannen zorgen dat er vis of wild zwijn te eten valt. De rijst wordt gepeld door er met een grote houten stamper in een grote houten kom op te stampen. Zwaar werk.
Ze lopen hier op blote voeten en af en toe op slippers. De kinderen zijn net aapjes, klimmen in bomen, eten met hun handen, rennen op blote voeten en zijn vies. Alle spullen slingeren overal rond, deksels, banenen, slippers, lepels... Afval wordt hier ook gewoon op de grond gegooid en dat wordt dan af en toe de bissen in geveegd. Hierdoor ligt er veel plastic, wat een probleem is. Zelf heb ik dus wat verzameld en heb het de kinderen op school en in het gezin het probleem proberen uit te leggen en verteld dat ze het in zakken moeten verzamelen, die vervolgens naar Rurre gebracht kunnen worden. Of het helpt? Tjah gedragsverandering is moeilijk.
De familie praat niet veel, want ze spreken vooral hun eigen taal. Het is dus lastig om goed contact met ze te maken en dat vond ik wel jammer.
Ze zeiden ook niet wat ik moest gaan doen voor werk, dus deed ik alles op eigen initiatief. Ze verwachtten volgens mij dat ik voornamelijk les ging geven, maar ik wilde ook andere dingen doen. Ik hielp dus maar in het huishouden, rijst te stapen, water halen, plastic afval opruimen, onkruid wegkappen met machette en dus lesgeven aan de kinderen. Best leuk om te doen. Er was geen lesmateriaal (lag in ander schoolgebouw, er was nu vakantie), maar ik heb ze toch wat Engels geleerd. De leeftijden waren van 6-17 jaar en dat was soms lastig. Later kwamen ook vooral de oudsten naar school.
De kinderen lopen eduscatief hier misschien achter, maar als ze 13 jaar zijn, staan ze al te koken, te wassen en hout te hakken, Ja, het leven is hier even wat anders. Met een met of machette lopen ze al rond als ze 3/4 jaar zijn, haha.
Verder ben ik meegeweest op zwijnenjacht (helaas geen zwijn gevangen, wel gezien), gekeken hoe ze met netten in de rivier vissen, waaiers van palmbladeren gemaakt en kettingen van zaden.
Ik dacht dat alleen mannen op me vielen, maar de mosquiten schijnen me ook lekker te vinden. Gevolg: ik zie er niet uit! En ook door deze wezens ben ik in de nacht wakker, doordat ik jeuk heb. Ah wat akelig zeg.
Ik moet nu snel rennen naar de tour naar de pampas. Dag
Hier heb ik rondgevraagd naar de mogelijkheden voor vrijwilligerswerk. Beetje lastig allemaal, maar ging naar de communitie ´Torewa´. Eerst nog het feest hier beleefd. Er was een wedstrijd met traditionele bootjes en een optocht met diverse dansen.
In een boot werd ik naar Torewa gebracht. Ik verbleef bij een familie met 8 kinderen. De oudste dochter woont een huis ernaast met haar vriend. Daar kon ik slapen. De huizen zijn gemaakt van een soort rietstengels en de bladeren daarvan. Ik sliep op een stel houten planken, maar gelukkig had ik een luchtbedje mee. Er was geen elekstriciteit, geen schoon water, geen wc. Heb dus eerst een gat gegraven. De rivier wordt gebruikt als bad, wasmachine en bron voor drinkwater. Koken doen ze op vuur, ze verbouwen rijst, papaya, bananen en mais en de mannen zorgen dat er vis of wild zwijn te eten valt. De rijst wordt gepeld door er met een grote houten stamper in een grote houten kom op te stampen. Zwaar werk.
Ze lopen hier op blote voeten en af en toe op slippers. De kinderen zijn net aapjes, klimmen in bomen, eten met hun handen, rennen op blote voeten en zijn vies. Alle spullen slingeren overal rond, deksels, banenen, slippers, lepels... Afval wordt hier ook gewoon op de grond gegooid en dat wordt dan af en toe de bissen in geveegd. Hierdoor ligt er veel plastic, wat een probleem is. Zelf heb ik dus wat verzameld en heb het de kinderen op school en in het gezin het probleem proberen uit te leggen en verteld dat ze het in zakken moeten verzamelen, die vervolgens naar Rurre gebracht kunnen worden. Of het helpt? Tjah gedragsverandering is moeilijk.
De familie praat niet veel, want ze spreken vooral hun eigen taal. Het is dus lastig om goed contact met ze te maken en dat vond ik wel jammer.
Ze zeiden ook niet wat ik moest gaan doen voor werk, dus deed ik alles op eigen initiatief. Ze verwachtten volgens mij dat ik voornamelijk les ging geven, maar ik wilde ook andere dingen doen. Ik hielp dus maar in het huishouden, rijst te stapen, water halen, plastic afval opruimen, onkruid wegkappen met machette en dus lesgeven aan de kinderen. Best leuk om te doen. Er was geen lesmateriaal (lag in ander schoolgebouw, er was nu vakantie), maar ik heb ze toch wat Engels geleerd. De leeftijden waren van 6-17 jaar en dat was soms lastig. Later kwamen ook vooral de oudsten naar school.
De kinderen lopen eduscatief hier misschien achter, maar als ze 13 jaar zijn, staan ze al te koken, te wassen en hout te hakken, Ja, het leven is hier even wat anders. Met een met of machette lopen ze al rond als ze 3/4 jaar zijn, haha.
Verder ben ik meegeweest op zwijnenjacht (helaas geen zwijn gevangen, wel gezien), gekeken hoe ze met netten in de rivier vissen, waaiers van palmbladeren gemaakt en kettingen van zaden.
Ik dacht dat alleen mannen op me vielen, maar de mosquiten schijnen me ook lekker te vinden. Gevolg: ik zie er niet uit! En ook door deze wezens ben ik in de nacht wakker, doordat ik jeuk heb. Ah wat akelig zeg.
Ik moet nu snel rennen naar de tour naar de pampas. Dag
-
15 Februari 2011 - 07:36
Elroy:
happy valentine, mosquito loves elvira
-
15 Februari 2011 - 13:46
Ab En Jantje:
Hoi Elvira
het half jaar is bijna voorbij ,het was leuk al je verhalen te lezen en wat je allemaal mee hebt gemaakt.
Het zal wel een hele verandering zijn als je terug bent
groetjes -
17 Februari 2011 - 22:12
Vincent:
Hey zus,
tjonge wat een andere wereld weer zo, primitief. als ik het zo lees over de rond slingerende troep dan voel je je vast weer helemaal thuis bij moeder geesje :), goede gewenning alvast voor over 2 week. HUhhhh 2 week, jaja dan mogen wij jouw weer verwelkomen in Nederland en daar zitten hier heel veel vrienden en familie naar uit te kijken (jijzelf ook wel toch? :) )
groetjes en weer een dikke kus van mij -
18 Februari 2011 - 11:57
Janny En Klaas:
Hey Elvira,
Wat een wereld van verschil! Nog 11 dagen, dan ben je weer terug. 't Zal wel even weer wennen zijn in Nederland met al die luxe! Heb het idee dat het in Bolivia nog veel primitiever is dan in Ecuador en Peru. Als ik het zo lees en de foto's bekijk zijn de vrijwilligers hier volgens mij ook wel heel hard nodig. Wat een ervaring om niet alleen les te geven, maar ook in zo'n gezin mee te draaien en mee te gaan op zwijnenjacht etc. Wat zul je straks veel te vertellen hebben. Geniet nog even van de laatste dagen daar en alvast een hele goeie terugreis gewenst. 't Was leuk om jou zo op afstand te kunnen volgen en je verhalen te lezen, maar we zullen ook blij zijn als je straks weer heelhuids in Valthe bent.
liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
